اصل طراحی میز بالابر ارگونومیک

بیشتر ساعات کاری افراد مدرن در دفتر کار می گذرد و در تمام طول روز به مبلمان اداری چسبیده اند. اگر مبلمان اداری طراحی شده مطابق با آسایش طبیعت انسان نباشد، کار برای مدت طولانی دشوار است. نحوه غلبه بر عیوب ساختاری مبلمان اداری فعلی و توسعه مبلمان اداری سالم با اصول ارگونومیک و طراحی انسانی یک مشکل بسیار فوری است. بیایید نگاهی به اصول طراحی بیاندازیم میز بالابر ارگونومیک :

1. تکیه گاه هم برای آرنج و هم ساعد باید روی میز باشد و این تکیه گاه نه تنها به ارتفاع معقولی نیاز دارد، بلکه به موقعیت مناسب نیز نیاز دارد:

تکیه گاه آرنج ها مهم ترین حلقه در طراحی انسانی میز است. به اصطلاح ارتفاع معقول به این معنی است که سطح نگهدارنده آرنج باید برابر یا کمی کمتر از ارتفاع آرنج نشسته کارگر باشد. به اصطلاح موقعیت مناسب به این معنی است که سطح تکیه گاه میز برای آرنج ها باید در وضعیت طبیعی آرنج یعنی حالت دو طرف بدن فرد قرار گیرد. این نوع تکیه گاه آرنج از یک طرف می تواند خستگی ایستا گردن و شانه ها را برطرف کند و گردن و شانه ها را احساس راحتی و آرامش کند. نتیجه نه تنها جلوگیری از وضعیت بد نشستن ناشی از تکیه بیش از حد به جلو که در گذشته روی میز رایج بود، بلکه تنظیم وضعیت نشستن مکرر برای جلوگیری از خستگی پس از نشستن طولانی مدت تنها در یک وضعیت نشستن ثابت است.

2. لازم است ارتباط بین صفحه نگهدارنده آرنج ها و سطوح مختلف کاری از نظر ارتفاع هماهنگ شود:

هنگام کار بر روی میز، برای اینکه دست ها در وضعیت کار مستقیم و مستقیم قرار داشته باشند و از افتادگی مچ دست به سمت بالا یا بیش از حد جلوگیری شود، ارتفاع سطح کار باید به اندازه یا کمی کمتر از ارتفاع صفحه نگهدارنده باشد. از آرنج ها اما باید توجه داشت که مشاغل مختلف سطوح کاری متفاوتی دارند: سطح کار برای خواندن و نوشتن دسکتاپ است. سطح کار برای کار با صفحه کلید، سطح بالایی صفحه کلید است. سطح کار برای کار با ماوس سطح پایینی ماوس است.